Een recensie over Nocturne voor Messina van Jeroen Heuvel verscheen op 21 februari 2024 in het Antilliaans Dagblad. Het is een vriendelijke recensie geworden.
Al is het dan om aan te geven dat mijn werk qua stijl niet te vergelijken is met dat van Frank Martinus Arion, Boeli van Leeuwen, Tip Marugg en Cola Debrot, is het toch eervol om samen in zo’n illuster rijtje genoemd te worden.
Met het betitelen van mijn vader José ‘Joe’ Eustatia als ‘bekende dichter’, geeft hij mijn literair inspirator, waar al te lang geen dichtwerk meer van verscheen, een pluim, die ik dankbaar deel.
Recensie:
Toen Boris een keer op Curaçao was, wees zijn vader hem op een man die langs de weg liep. Dat was de schrijver Frank Martinus Arion. Boris had het idee dat hij bezig was met het verzinnen van mooie verhalen. Dat wilde Boris ook ooit, verhalen verzinnen. Dat is veel jaren daarna gelukt. Sinds afgelopen jaar ligt het debuut van Boris Eustatia in de markt.
De roman ‘Nocturne voor Messina’, een verzonnen verhaal. Hoe lees je dit boek van de zoon van de bekende dichter José ‘Joe’ Eustatia, voormalig hoofd van het Nationaal Laboratorium van de Nederlands Antillen? Niet als een sociaal geëngageerd boek, van een Frank Martinus Arion; noch een barok boek over de vraag waarom God de wereld zo onrechtvaardig laat zijn, zoals Boeli van Leeuwen dat onderzoekt, of een roman van Tip Marugg over de Apocalyps, of als een weemoedig geschrift van Cola Debrot. Om de roman tot zijn recht te laten komen en ervan te genieten, lees je deze ontwikkelingsroman of psychologische roman als een combinatie van black comedy, film noir, dirty realism, road movie en art house drama.
In ‘Nocturne voor Messina’ is de hoofdfiguur David, een jongen die we volgen van zijn twaalfde tot hij getrouwd is en een tweeling van enkele maanden jong heeft. Zijn ontwikkeling loopt langs een weggelopen moeder, een zwijgend slaande vader, vriendinnetjes in zijn studententijd, een glimp van de onbereikbare Messina die spoorloos verdwijnt in een Mercedes sport cabrio. De deus ex machina heet Bähr, die een baan voor hem in Manhattan heeft. In dat economische wonderland wordt hij dartel van de dollars. Gelukkig voor de lezer en het genre verliest hij al de materiële zaligmakers, behalve de opties, en via een reis terug naar Nederland over Curaçao komt hij tot zichzelf.
Boris Eustatia verdient aandacht in deze krant, niet alleen omdat hij de zoon is van een Curaçaoënaar en in zijn roman Curaçao een paar keer voorkomt, maar ook omdat hij in een authentieke, toegankelijke stijl schrijft over complexe liefdes en relaties, indringend, intelligent, grappig, scabreus en licht provocatief. Voor wie van een goed geschreven boek houdt en vermaakt wil worden met het leed van een antiheld. Kijk op de website van zijn uitgeverij en zijn eigen site.
Jeroen Heuvel (1957) vertegenwoordigt de belangen voor Uitgeverij In de Knipscheer op Curaçao. Hij zet zich belangeloos in om literair werk, voornamelijk Caraïbisch, meer bekendheid te geven. Hij is vertaler en recensent.
Jeroen Heuvel werd geboren op Curaçao (uit Nederlandse ouders) en groeide daar ook op. Hij studeerde tot 1981 aan het Hoger Instituut voor Dramatische Kunsten, Studio Herman Teirlinck te Antwerpen. Hij was acteur en tot zijn pensioen leraar Papiaments en literatuur. Jeroen Heuvel levert regelmatig bijdragen aan het Antilliaans Dagblad.
Klik hier of op de afbeelding voor de recensie in pdf.
